પ્રશાંત દયાળ (શતરંજ: પ્રકરણ-6): હજી મહેશ ઉંધતો હતો, બે દિવસનો ઉજાગરો પણ હતો, તેના કાને અવાજ પડ્યો ‘જો બેટા દવા પીલે, દવા નહીં પીવે તો સારૂ કેવી રીતે થશે’ તેને લાગ્યુ કે સ્વપ્નમાં તે કંઈ સાંભળી રહ્યો છે, પણ પછી તેની આંખો બંધ હોવા છતાં તેને ખ્યાલ આવ્યો કે આ અવાજ તો તેની પત્ની કેતાનો અવાજ છે, તેણે આંખો ખોલી, તે બારીમાંથી સુર્યનો પ્રકાશ અંદર આવી રહ્યો હતો. તેના કારણે થોડીક ક્ષણ તેથી જીણી આંખો રાખી પ્રકાશમાં પોતાની આંખોને એડજેસ્ટ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો, બીજા રૂમમાંથી હતી, તેની પત્ની કેતા અને આઠ વર્ષની દીકરી મેઘાના સંવાદો સંભળાઈ રહ્યા હતા. તેણે તરત પોતાના શરીર ઉપર રહેલુ બ્લેન્કેટ હટાવ્યું અને બેડમાંથી ઉભો થઈ બાજુમાં આવેલા મેઘાના રૂમમાં ગયો તેણે જોયુ તે મેઘાની આંખો ખુલ્લી હતી. ચહેરો મુરઝાઈ ગયો હતો, કેતા તેને પરાણે દવા પીવડાવવાનો પ્રયત્ન કરી રહી હતી. મહેશે ‘ શુ થયુ’ તેવુ પુછતાં મેઘાના કપાળને સ્પર્શ કર્યો તેનું શરીર ઘગઘગતુ હતું, તેન લગભગ 103 જેવો તાવ હતો. મહેશે પત્ની સામે જોતા પુછયુ ‘ આટલો તાવ હતો તો મને ફોન તો કરવો હતો’ કેતાએ મેઘાના કપાળ ઉપર પાણીના પોતા મુકતા મહેશ સામે જોયા વગર કહ્યુ ‘હું ડૉક્ટર પાસે જઈ આવી હતી’ મહેશને લાગ્યુ કે કેતાની નારાજગી વ્યાજબી હતી, દીકરી આટલી બિમાર છે ત્યારે પણ એક પિતા તરીકે તેને ખબર જ ન્હોતી. મહેશ કંઈ બોલી શક્યો નહીં, તેની પાસે કોઈ શબ્દો ન્હોતો, તેને પોતાની ઉપર પણ ગુસ્સો આવી રહ્યો હતો. ઓફિસનું કામ પુરૂ થયા પછી તે ઘરે આવી શક્યો હોત, પણ તે બપોરે ઓફિસમાં જ સુઈ ગયો અને રાત્રે દારૂ પીવા જતો રહ્યો, જ્યારે સાંજે કેતાનો ફોન આવ્યો ત્યારે તે સાહેબ સાથે છે તેવુ બહાનું કર્યું, ત્યારે કેતાએ ખરેખર મેઘાની બીમારી માટે જ ફોન કર્યો હશે. આ બધા વિચારો આવતા મહેશ ડિસ્ટર્બ થઈ ગયો, તે ખુરશી લઈ મેઘાના બેડ પાસે બેસી ગયો, કેતા પોતા મુકી રહી હતી, તે તેણે લઈ લીધા અને તે પોતા મુકવા લાગ્યો એટલે મેઘા ઉભી થઈ ઘરનું કામ કરવા લાગી.
No comments:
Post a Comment